मीरा कहंदी माये नि जाना सतगुरु दे कोल,
टूटे दिल नु थमियाँ दिंदे नि संता दे बोल,

डिपरा तो डरदी रह गई गला मैं करदी रह गई,
वेहमा ते भरमा वाले वेदा नु पड़दी रह गई,
पड़ के हो गई डवाडोल हो गई डवाडोल,
मीरा कहंदी माये नि .......

सिर करके अपना नीवा भूका नाल अमृत पीना,
सतगुरु दा नाम जपा के मूक जाऊ मरना जीना,
एह वार वार नही मिलना हीरा जन्म अनमोल,
मीरा कहंदी माये नि .......

बनके पुजारी जाना देखन मुरारी जाना,
गुरु रविदास दी जय जय मिल के पुकारी जाना,
रहबर नु लाइये टोहल आजा लाइये तोड़,
मीरा कहंदी माये नि .......



ਮੀਰਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਮਾਏਂ ਨੀ, ਜਾਣਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੇ ਕੋਲ
ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਥੰਮੀਆਂ ਦੇਂਦੇ, ਨੀ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਬੋਲ ll

ਡਿੱਪਰਾਂ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਰਹਿ ਗਈ, ਗੱਲਾਂ ਮੈਂ ਕਰਦੀ ਰਹਿ ਗਈ
ਵਹਿਮਾਂ ਤੇ ਭਰਮਾਂ ਵਾਲੇ, ਵੇਦਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦੀ ਰਹਿ ਗਈ
ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਹੋ ਗਈ ਡਾਵਾਂਡੋਲ, ਹੋ ਗਈ ਡਾਵਾਂਡੋਲ
ਮੀਰਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਮਾਏਂ ਨੀ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਸਿਰ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਨੀਵਾਂ, ਬੁੱਕਾਂ ਨਾਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀਣਾ
ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਾ ਨਾਮ ਜਪਾ ਕੇ, ਮੁੱਕ ਜਾਊ ਮਰਨਾ ਜੀਣਾ
ਏਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣਾ, ਹੀਰਾ ਜਨਮ ਅਨਮੋਲ
ਮੀਰਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਮਾਏਂ ਨੀ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ਬਣਕੇ ਪੁਜ਼ਾਰੀ ਜਾਣਾ, ਦੇਖਣ ਮੁਰਾਰੀ ਜਾਣਾ
ਗੁਰੂ ਰਵਿਦਾਸ ਦੀ ਜੈ ਜੈ, ਮਿਲ ਕੇ ਪੁਕਾਰੀ ਜਾਣਾ
ਰਹਿਬਰ ਨੂੰ ਲਈਏ ਟੋਹਲ, ਆਜਾ ਲਈਏ ਤੋੜ੍ਹ
ਮੀਰਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਮਾਏਂ ਨੀ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ਅਪਲੋਡ ਕਰਤਾ- ਅਨਿਲ ਭੋਪਾਲ ਬਾਘੀਓ ਵਾਲੇ